ในยุคสมัยของราชวงศ์ฮั่นการเขียนและจดบันทึกนั้นใช้กระดูกและซีกไผ่เป็นหลัก ซึ่งมีน้ำหนักมากทำให้การเคลื่อนย้ายไม่สะดวก จนกระทั่งปีค.ศ. 105 ชาวจีนมีชื่อว่า ไช่หลุน (Cai Lun, Ts’ai Lun) ได้คิดค้นวิธีการทำกระดาษโดยใช้กัญชง (Hemp) และหม่อน (มัลเบอร์รี่ Mulberry) เป็นวัสดุหลักในการผลิต

กระดาษที่ได้จากวิธีของไจ่หลุนนั้นทั้งเหนียวและแข็งแรงเพราะกัญชงนั้นมีใยธรรมชาติที่ทนทานที่สุดในบรรดาใยไม้ทั้งหลาย ทำให้กระดาษนั้นมีอายุการใช้งานที่นาน (เทียบกับกระดาษที่ผลิตในยุคปัจจุบันที่ขาดง่าย เหลืองและสลายเร็ว) จึงได้ถูกเผยแพร่ไปยังเกาหลีและญี่ปุ่นต่อไปจนถึงอินเดีย และในช่วงปี 1880’s กระดาษทั่วโลกนั้นทำมาจากเฮมพ์เกือบหมดรวมไปถึง ธนบัตรเงิน หนังสือต่างๆ เอกสารสำคัญของรัฐบาล คัมภีร์ศาสนาและผลงานจิตรกรรมต่างๆ ทั้งในอเมริกา ยุโรปและเอเชีย

*ถึงแม้ว่ามีการค้นพบว่ากระดาษได้มีการใช้งานมาก่อนหน้านี้ แต่วิธีการผลิตของไช่หลุนนั้นก็ได้พัฒนาอารยธรรมของประเทศจีนและได้เปลี่ยนวัฒนธรรมของการใช้กระดาษไปทั่วโลก